Het boek ‘voeten in het stopcontact’ van Gwen van Poorten kwam ik een tijdje geleden tegen en de titel vond ik zo grappig dat ik meteen geïnteresseerd was. Het boek gaat over de burn-out die Gwen van Poorten op haar 22e had en de zoektocht naar herstel én het behouden van balans.
Waar gaat ‘Voeten in het stopcontact’ over?
“Een jaar of tien geleden ging bij mij het lampje uit. Opgebrand, zei de dokter. Belachelijk, dacht ik. Ik was 22! Maar daar had die burn-out (want dat was het) dus geen boodschap aan. Ik moest nodig met mijn voeten in het stopcontact. Opladen dus.
Sindsdien heb ik een missie: het leven van mijn dromen leiden en onderweg de tools verzamelen om mentaal lekker te blijven gaan. En dat lukt nu aardig. Hoe, dat vertel ik je in dit boek. Het gaat over een hoop verschillende dingen: van jezelf op één zetten tot weten dat je niet alleen bent (we doen het met z’n allen!), van mediteren tot alleen reizen, van anders werken tot sommige apps van je telefoon gooien. Allemaal superpraktisch en voor iedereen te doen, niks zweverigs aan.
Het belangrijkste doel: beste vrienden met jezelf worden. Klinkt misschien blegh, maar het maakte mijn leven ongelooflijk veel minder gestrest en veel leuker. En omdat ik dat jou ook gun, hoop ik dat je dit boek leest – en leeft. Liefs, Gwen” Bron- achterflap.
Opladen op jouw manier
Ik vond de titel van het boek tegelijk grappig en serieus. Want waar we onze mobiele telefoons en apparaten continu met de oplader in het stopcontact hangen, vergeten we dat bij onszelf maar al te vaak. Dit boek nodigt je uit om aan de hand van vele tips en voorbeelden je eigen manier van opladen te ontdekken. Het is een boek vol inspiratie, herkenbare verhalen en uitdagingen om dingen anders te doen als dat voor jou werkt.
De belangrijkste tip die volgens mij in het boek staat is om jezelf op nummer 1 te zetten. Vóór alle andere mensen in je leven. Jij op nummer 1. Beste vrienden zijn met jezelf en jezelf dus ook het beste gunnen. Gwen van Poorten maakt de vergelijking met een sportwagen, die een hoop te doen heeft voor allerlei mensen. Maar zonder benzine en goed onderhoud kan deze sportwagen niets voor niemand doen. Zo werkt het met ons ook. En ja, we krijgen er energie van als we ons met anderen bezig houden, we zijn sociale wezens. Maar niet als alle dingen die we voor anderen doen ten koste gaan van onszelf.
Voel je je schuldig als je voor jezelf kiest? Stop daarmee! Je schuldig voelen is nergens voor nodig; je doet een ander er uiteindelijk (ook) een plezier mee als jij goed in je vel zit! En misschien word je uiteindelijk wel een inspiratiebron van iemand die mega goed voor zichzelf zorgt 🙂
Er is geen rechte lijn
Als je zelf bekend met burn-out of andere (chronische) klachten, zul je al wel weten dat er geen rechte lijn is als het gaat om herstel en beleving. De weg gaat met ups en downs, sommige dagen zijn top en anderen zijn compleet waardeloos. En dat is normaal. Het lijkt misschien alsof niemand om je heen daar ook last van heeft, maar er zijn heel veel mensen voor wie het leven niet altijd zonneschijn is.
Accepteer dat sommige (of misschien wel de meeste) dagen een 6 of een 7 zijn, en streef er niet naar dat het altijd een 8+ moet zijn. Juist door de mindere dagen leren we de mooie dagen beter te waarderen. Ik heb soms de neiging te veel waarde te hechten aan de dagen die een 6/7 zijn, waardoor het lijkt alsof het allemaal matig en ellendig is. Maar als ik stilsta, kan ik ook heel veel mooie en fijne momenten bedenken. En altijd op topniveau presteren is simpelweg niet haalbaar, maar verliest na een tijdje ook zijn glans.
Tankmanagement is je eigen verantwoordelijkheid
Gwen van Poorten spreekt in het boek over ‘tankmanagement’, zorgen dat je tank voldoende gevuld is en bijgevuld wordt wanneer dat nodig is. En dat is je eigen verantwoordelijkheid. Niemand komt jouw tank aanvullen, dat zul je zelf moeten doen.
En zo zul je ook zelf moeten herkennen wanneer er lampjes gaan branden of alarmbellen gaan rinkelen. Door daarnaar te (leren) luisteren, kun je ervoor zorgen dat je eerder bij kunt tanken en ben je sneller weer op de rit. Juist doordat mensen te lang hun eigen tank negeren en op reserves rijden, vallen ze uiteindelijk langdurig uit met burn-out klachten. Maar ook bij het herstellen van een burn-out is er niemand die je tank komt vullen.
Wat je nodig hebt om je tank te vullen, is voor iedereen anders. De ene persoon laadt op met alleen zijn, de ander met mensen om zich heen. De één wil sporten, de ander mediteren. Misschien wil jij het allebei, het één sluit het ander niet uit. Ik vind het fijn om regelmatig alleen te zijn, maar geniet ook van fijne en gezellige mensen om me heen. Soms wil ik stilte, soms wil ik muziek.
Het is belangrijk om voor jezelf te onderzoeken wat je nodig hebt, en daar dan ook tijd en aandacht aan te geven.
Wat vond ik van het boek ‘voeten in het stopcontact’?
Het boek leest heel lekker weg, het is erg vlot geschreven. Elk hoofdstuk bevat een worsteling (een persoonlijke struggle van de schrijfster), een eye-opener een actie en een oproep om zelf aan de slag te gaan. Dat maakt het boek concreet toepasbaar, wat heel fijn is. Als een worsteling herkenbaar is, biedt de eye-opener en de actie in het boek een idee van een mogelijke oplossing. De oproep om zelf aan de slag te gaan bestaat vaak uit reflectievragen, waardoor je makkelijk je eigen ideeën kunt uitwerken.
Wat ik daarnaast mooi vind is dat dit ook een boek is van een bekend iemand die het taboe op deze klachten openbreekt. Want laten we wel zijn, er ligt nog steeds teveel schaamte en taboe op. En ik denk dat dit soort boeken heel behulpzaam zijn om opener te worden en meer begrip voor elkaar te krijgen.