Een paar weken geleden volgde ik voor het eerst van m’n leven een yinyoga les. Ik had al wel ervaring met yoga, maar bij yin yoga blijf je minutenlang in dezelfde houding. En dat is niet altijd comfortabel.. Is het ontspanning of ongemak?
Waarom Yin yoga?
Een tijdje geleden kreeg ik van iemand de tip om eens een yin yoga les te volgen. Het zou me waarschijnlijk kunnen helpen wat meer rust in mijn hoofd te vinden en meer contact met mijn lichaam te maken. Iets waar ik, ondanks dat ik er regelmatig over schrijf, zelf nog wel wat te leren heb.
Bij yin yoga doe je weinig houdingen, maar blijf je langere tijd in dezelfde houding. Het wordt beschreven als een langzame, rustgevende vorm van yoga. Bij yin yoga is het de kunst om spierspanning zo veel mogelijk los te laten en rek je juist bindweefsel en gewrichten. Dat gaat wat minder snel dan spieren rekken, vandaar dat de houdingen langer duren.
Volgens Janna Krooshoop zorgt yin yoga ervoor dat de meridianen gestimuleerd worden waardoor de levensenergie beter kan stromen. Dit sluit dus heel mooi aan bij wat EFT ook doet! Een ander voordeel zou zijn dat je beter weerbaar wordt tegen stress (want je leert je overgeven) en brengt het je in contact met je lichaam en je grenzen. Al met al genoeg om mijn nieuwsgierigheid aan te wakkeren. De yin yogales in mijn woonplaats wordt ook nog eens gegeven in een oud kerkje, wat een extra effect geeft aan dat les.
Ontspanning of ongemak?
Eerlijk gezegd zou ik de les zelf niet perse omschrijven als ontspanning. De duur van de houdingen zorgt ervoor dat het vaak vooral ongemak oproept. Wat natuurlijk een hele interessante en mooie les is om te kijken hoe ik daar mee om ga. Ga ik me verzetten? Ga ik opgeven en eerder uit een houding, of mezelf pushen om door te gaan?
Tijdens de les gaat mijn brein volop aan de slag, met kritiek en argumenten waarom dit écht stom en zinloos is. “Wat doe ik hier eigenlijk? Kan ik niet iets nuttigs gaan doen? Dit is niet echt ontspannen zeg. Waarom kom ik niet verder in deze houding?” En zo gaat het maar door.
De les (of eigenlijk vooral de docent) daagt me uit om mijn gedachten te observeren, om te blijven ademen, te voelen waar de grens ligt en niet teveel te forceren. En na de les voelt mijn lichaam wel degelijk ontspannen.
Waarom zou je ongemak opzoeken?
Ik denk dat veel mensen een voorkeur hebben voor zo min mogelijk ongemak. Maar ongemak is nu eenmaal een vast onderdeel van het leven. En leren omgaan met ongemak is een belangrijke vaardigheid om veerkrachtig door het leven te gaan.
Door ongemak op te zoeken kun je deze vaardigheid trainen. Zo heb ik een periode koud gedoucht, lig ik weleens op een spijkermat en zou ik ook nog wel eens een ijsbad willen proberen. Al heb ik een gruwelijke hek aan kou en ben ik ook best een koukleum. De keerzijde van ongemak opzoeken is namelijk dat je jezelf steeds uitdaagt en daarmee een grotere comfortzone krijgt. Je raakt aan ongemakkelijke dingen gewend, verzint manieren om ermee om te gaan en dat helpt je groeien. Je krijgt meer zelfvertrouwen doordat je nieuwe dingen leert en beter met tegenslag kunt omgaan.
Het heeft dus wel wat voordelen om jezelf te trainen in het opzoeken van ongemak. Ook als het gaat om het naleven van je waarden, zal dat regelmatig tot ongemak leiden. Binnen Acceptance and Commitment Therapy wordt niet voor niets gezegd: “In je angst vind je je waarden, en in je waarden vind je je angst.”
Accepteren wat er is
Een andere les die voor mij meer naar voren komt bij yin yoga dan andere vormen van yoga is accepteren wat er is. Soms merk ik bijvoorbeeld een duidelijk verschil tussen de rechter- en linkerkant bij een oefening. Het is een mooie oefening voor mij om dan te accepteren dat dit blijkbaar – op dat moment – is zoals het is.
Ook dat is super waardevol in het dagelijks leven, wanneer dingen ook niet altijd gaan zoals verwacht of gepland. Soms is accepteren het beste wat je in een situatie kunt doen, hoe ongemakkelijk de situatie ook is en hoe graag je zou willen dat het anders is.