Hoewel ik tot de groep mensen behoorde die dacht dat het allemaal nog wel mee zou vallen, is de ernst van Corona inmiddels behoorlijk doorgedrongen. Wat een enorme impact heeft dit virus op de wereld, op ons leven. En wat maakt het duidelijk dat we hier echt geen controle over hebben, ondanks dat we hier wel naar zoeken.
Wat buiten onszelf ligt, ligt sowieso buiten onze controle
Ineens was er een virus dat razendsnel over de wereld trok. Er werden maatregelen getroffen door het kabinet. Bedrijven besloten ineens dicht te gaan of iedereen verplicht thuis te laten werken. Scholen gingen dicht. Allemaal zaken waar we geen enkele controle over hebben.
Het aantal mensen dat dagelijks besmet werd, of het dodental dat steeds maar steeg. Elke dag hoopte ik dat er minder nieuwe doden en besmettingen zouden zijn dan de dag ervoor. Maar ik heb er geen controle over. Dus door er dagelijks mee bezig te zijn, richt ik me op de verkeerde dingen. Ik kijk minder naar het nieuws om me niet gek te laten maken door alle berichten.
Ook over emoties geen controle
Maar naast dat ik geen controle had over wat er buiten gebeurde, merkte ik heel duidelijk dat ik geen controle had over mijn emoties. De eerste week na de sluiting van de scholen voelde ik me lamgeslagen en dankbaar, somber en blij, opgefokt en kalm, bang en gerust. Er waren allerlei verschillende emoties. En wanneer ze kwamen, en hoelang ze duurden, daarover had ik geen controle.
De eerste paar dagen wilde ik me afsluiten, de wereld en mijn eigen emoties vermijden. Door met m’n leven alsof er buiten niets gebeurde. Maar dat leverde (natuurlijk) niks op. Door de stilte die ineens ontstond toen het kabaal om me heen wegviel, merkte ik ook dat deze emoties kwamen en gingen. Ik hoefde er niet in te blijven hangen, ik hoefde ze niet op te roepen. Ze kwamen en ze gingen weer weg.
Acceptatie is de sleutel
Accepteren dat deze emoties er zijn, dat deze collectieve angst en paniek momenteel onderdeel van mijn leven zijn, geeft ruimte. Het is ook mooi om te zien dat iedereen hetzelfde spectrum van emoties ervaart, ook al laat misschien niet iedereen ze zien. Veel van ons zijn soms bang, soms onzeker, en soms dankbaar en energiek. Het is oké.
Wat ik bij mezelf merkte is dat in mijn hoofd soms een enorme onrust gaande was, terwijl mijn lijf rustig was. Een duidelijk geval van dat mijn hoofd geen grip heeft op deze situatie, het niet kan overzien en niet kan oplossen. Dat ik geen controle heb. Wat ik dan wel heb? Vertrouwen, en invloed op de manier waarop ik met deze situatie om ga.
Je hebt een keuze
Net voordat de Coronacrisis écht doorbrak, las ik het boek ‘De keuze‘ van Edith Eger. Zij is overlevende van de holocaust en hielp daarna haar verdere leven mensen te bevrijden uit de gevangenis van hun gedachten.
Vergeleken met haar situatie is deze crisis nog maar een schijntje. We hebben nog te eten, we zitten veilig in ons eigen huis, we hebben warmte, schoon water, een douche, spelletjes en internet. En dat is waar ik me op focus. Ja, ik ben ook bang en vind het spannend wat er nog gaat komen. En tegelijk hou ik me bezig met wat ik NU kan doen en hoe ik zelf met deze situatie om kan gaan.
Hoe ga jij met deze corona crisis om? En hoe kan ik jou helpen?
