Ineens ligt bijna alles op z’n gat. Platgelegd door een virusinfectie. Werknemers werken thuis, horeca en scholen gaan dicht, er worden serieuze maatregelen getroffen. Pats boem, alles stopt.
Hoezo accepteren?!
Mijn eerste neiging is vermijden. Kop in het zand, me richten op de plekken waar de aanwezigheid van het virus nog niet voelbaar is (thuis!), doen alsof alles normaal is. Maar met vermijden kom ik er niet. Ik kan het niet vermijden. Het gaat niet weg als ik het weg denk.
Accepteren is momenteel de enige oplossing. Het is. De maatregelen worden buiten mij om genomen, en ik heb ermee te dealen. Dat de kinderen de komende drie weken (en misschien zelfs langer) thuis zijn, is ook iets om te accepteren.. Dat mijn werk ineens een heel andere vorm moet krijgen, is ook iets om te accepteren.. En dat vind ik best even lastig.
Terugtrekken
Ik merkte bij mezelf de laatste dagen dat ik de neiging had me erg terug te trekken. Terug naar de ‘veiligheid’ en het vermijden van de spanning. Naar mijn eigen gezin en een gevoel van ‘controle’. Maar de bewustwording dringt zeker door: controle hebben we niet. Daar is dit virus denk ik des te meer het bewijs van. De belangrijkste les is misschien nu wel dat te accepteren. En te kijken naar welke invloed we hebben op hoe we hiermee omgaan.
We zien nu dat iedereen gedwongen wordt zich in meer of mindere mate terug te trekken. Er ontstaat ruimte om stil te staan bij wat nodig is, bij de manieren waarop we toch met elkaar kunnen verbinden, hoe we elkaar tot steun kunnen zijn. Dat is ook iets moois.
Onzekerheid en angst
De crisis brengt veel onzekerheid en angst met zich mee, ook bij mij. Ik weet niet waar het met mijn bedrijf naartoe gaat, ik vind de economische ontwikkelingen spannend en ben bang dat corona zich in mijn directe omgeving ook zal manifesteren. Volgens mij is het niet meer dan normaal dat we bang zijn. Maar hoe zorgen we dan dat angst niet de overhand krijgt?
Zelf zorg ik ervoor dat ik niet de hele dag het nieuws volg. De collectieve paniek en alle berichten op social media maken me onrustiger dan nodig is.
Ik sta er elke dag bij stil welke dingen ik nog wél kan doen en welke positieve dingen ik ondanks deze situatie nog kan zien. Soms is dat lastig, maar het helpt me wel om de aandacht te verleggen. Zo geniet ik bijvoorbeeld erg van het mooie weer en de bloesems die verschijnen.
Daarnaast accepteer ik dat ik momenteel een stuk minder werk kan verzetten en dat ik even tijd nodig heb om te schakelen naar een plan B. Dit vind ik erg lastig, want maart was juist een maand waarin ik veel nieuwe dingen gepland had staan. Maar het is voor mij nu belangrijker om de kinderen thuis op te vangen en daar aandacht aan te geven. Ook voor hen is het een gekke situatie.
Ik zorg extra goed voor mezelf door bijvoorbeeld vaker yoga te doen, veel te wandelen, inspirerende boeken te lezen en gezond te eten.
En jij, welke dingen doe jij om met de angsten van corona om te gaan?
