Soms heb je van die periodes dat het allemaal even niet zo wil. In elk geval, ik heb ze. En hoe veel ik ook weet van de invloed van gedachten en hoe ik er slim mee om kan gaan, soms werkt het allemaal even niet. Kleine acties dragen er aan bij dat ik in een negatieve spiraal beland.
Gebrek aan focus
Het begint vaak met een gebrek aan focus bij mij. Wat wilde ik ook alweer precies, waarom doe ik wat ik doe, klopt het wel? Ik reageer impulsief op wat er om me heen gebeurt (op basis van hoe ik me voel), verzand in details en laat me meeslepen door korte termijn beloningen.
Inmiddels weet ik verstandelijk dat deze dingen me niet helpen. Toch lukt het me niet altijd om er weerstand aan te bieden. De signalen zijn herkenbaar: kortaf, meer in mezelf gekeerd, chagrijnig en afleiding zoeken.
Wat er vooral gebeurt: ik ga meer en meer in mijn hoofd. En daar is het niet zo goed vertoeven op dit soort momenten. Ik weet dan dat het tijd is om iets te veranderen.
Ik wil niet wat er is
ACT heeft als belangrijke component: acceptatie. Maar soms wil ik gewoon niet wat er is. Ik wil me blij voelen, vrolijk en gezellig. Als ik me niet zo voel, stop ik dat het liefst weg, of ik wil het verklaren. Ook al weet ik dat dit niet helpt (en niet lukt!). Hier ontstaat ook direct het probleem: er is wat er is, maar doordat ik dat niet wil is er een conflict in mijn hoofd.
‘Niet weten‘ is nog zo’n ding wat ik lastig vind te accepteren. Onzekerheid of onduidelijkheid over waar ik heen ga en of dit wel goed is. Of het wel goed komt. Het aangaan van ongemak is geen makkelijke opgave. Wél een die op de langere termijn meer brengt dan het wegstoppen en vluchten.
Drang naar ‘slechte dingen’
Het wegstoppen van wat ik niet wil, heeft vaak tot gevolg dat ik dingen ga verlangen waarvan ik weet dat ze niet goed voor me zijn: snoepen, snaaien, scrollen, snauwen. Alles wat maar op heel korte termijn even ontlaadt en verlicht. Maar die dingen zorgen er alleen maar voor dat ik me nog slechter ga voelen. De negatieve spiraal is ingezet.
Hoe kom ik daar dan weer uit? Voor mij helpt het om van me af te schrijven, zoals nu. Wat ook helpt is weer contact maken met m’n lichaam. Even voelen, het voelt namelijk in mijn lichaam dan vaak veel rustiger dan in mijn hoofd. Mijn lichaam hoeft het allemaal niet zo te weten, dat reageert wel op het moment dat iets actueel is, terwijl mijn hoofd op feiten vooruitloopt die er nog helemaal niet zijn.
En dan helpt uiteindelijk alleen maar om iets anders te DOEN. Blijven denken, filosoferen en in m’n hoofd rondhangen helpen me niet. Ik moet actie ondernemen. Verbonden actie, gericht op de waarden die ik belangrijk vind. Kiezen voor wat me daarbij helpt en beseffen dat ik zelf kan kiezen wat ik doe: accepteren of vermijden.
