Een tijdje geleden keek ik de serie Firefly lane. Het is een serie over twee dames die al lange tijd vriendinnen zijn, en bestaat voor een deel uit flashbacks over hun verleden. Wat mij bij de serie interesseerde, naast dat ik hem gewoon leuk vond, is dat het duidelijk maakt waarom je emoties beter kunt verwerken dan opkroppen.
Gebeurtenissen doen iets met je
In de flashbacks zie je een aantal gebeurtenissen van de jongere personages. De serie heeft gebeurtenissen vanaf hun 14e, ongeveer begin 20e en in het nu, als ze begin 40 zijn.
De ene groeit op in een traditioneel gezin, terwijl de ander met een soort hippie moeder opgroeit. Beiden zouden ze liever in het andere gezin willen opgroeien. Tully (één van de twee vriendinnen) woont als jong meisje bij haar oma, waar ze door haar moeder wordt weggehaald. Ze raakt in een optocht haar moeder kwijt en blijft alleen achter, tot ze door politie weer teruggebracht wordt bij haar oma.
Jaren later wordt ze als tiener opgehaald door haar moeder, die aan alcohol en drugs verslaafd is en er allerlei foute mannen op na houdt. Op die leeftijd wordt ze door een oudere jongen verkracht.
Deze gebeurtenissen verwerkt ze niet. Ze stopt ze weg en gaat door met haar leven, vastbesloten om succesvol op televisie te worden.
Opgekropte emoties gaan vastzitten
In het heden zie je dat er bij bepaalde gebeurtenissen steeds weer herinneringen (en gevoelens!) van vroeger aangewakkerd worden. De gebeurtenissen (trauma’s) die ze nooit verwerkt heeft, worden opnieuw geactiveerd door iets wat in het heden gebeurt. Dat komt doordat het brein ze herkent en op dezelfde manier reageert als in de oorspronkelijke situatie.
De onverwerkte emoties krijgen met de jaren een steeds grotere lading en Tully wordt ondanks haar succes steeds ongelukkiger. Ze kan zich niet aan mannen binden, gebruikt regelmatig drugs en veel alcohol. Maar ondanks al die middelen lukt het haar niet die emoties blijvend weg te stoppen. Ze blijven terugkomen.
Doordat ze deze heftige negatieve emoties nooit is gaan verwerken, en nooit ruimte heeft gegeven, blijven ze een grote rol spelen in haar leven. En de reactie op gebeurtenissen als volwassene wordt grotendeels bepaald door hoe er op jongere leeftijd op gereageerd werd. Feitelijk is het nog steeds dat kleine meisje dat reageert, ook al is ze nu volwassen. Als kind kon ze deze emoties nog niet verwerken, en was het dus belangrijk dat deze weggestopt werden. Maar als volwassene kan ze er wél iets mee.
Als een bal onder water
Het onderdrukken van emoties is als een bal onder water proberen te duwen. Het lukt je wel een tijdje, maar op den duur floept ‘ie terug omhoog. En hoe zeer je ook probeert je leven niet te laten sturen door eerdere gebeurtenissen en emoties, ze beïnvloeden je handelen toch.
Het is ontzettend belangrijk om emoties te verwerken en ze de ruimte te geven. Alleen daardoor kun je op nieuwe manieren gaan reageren, kun je andere keuzes maken. Er zijn vele manieren waarop je dit kunt doen en het is enorm belangrijk dat je een manier kiest die bij je past. Dat kan in een vorm van lichamelijke therapie zijn, cognitieve therapie of bijvoorbeeld Emotional Freedom Techniques.
Emoties verwerken geeft ruimte
Pas als je in staat bent bepaalde emoties te verwerken en op te lossen, ontstaat er ruimte voor nieuwe mogelijkheden. Ineens kun je dingen vanuit een nieuw perspectief zien en kun je ook andere keuzes maken. Dan kunnen soms ineens je dromen en doelen wél bereikt worden, omdat de geblokkeerde emoties niet meer in de weg zitten.
Soms trekken we op basis van vroege gebeurtenissen en emoties conclusies over onszelf of over de wereld. Dit noemen we ook wel ‘overtuigingen’. Deze ideeën zijn we gaan geloven en vormen onze waarheid. Maar soms kunnen we deze overtuigingen ineens ook loslaten als oude emoties verwerkt zijn. Dan blijkt het ineens alleen een interpretatie te zijn geweest.
Het verwerken van emoties is een spannend proces. Gun jezelf de tijd, energie en aandacht om hiermee aan de slag te gaan.
